Ustawa o prawie wekslowym w art. 10 mówi o „wekslu, niezupełny w chwili wystawienia” - potocznie i wprost w ustawie w art. 103 zwanym, wekslem in blanco. Choć ustawa wprost nie podaje definicji legalnej weksla in blanco, to jego zastosowanie można wykoncypować na podstawie lektury samej ustawy. Po pierwsze wskazać należy, że weksel in blanco musi co do zasady spełniać warunki przywidziane dla samego weksla (art. 101 pr.w.).

Weksel in blanco, nie ma uzupełnionych wszystkich elementów przywidzianych dla weksla, ma jednak przywidziane pola na te uzupełnienia, na które to godził się sam wystawca weksla. Wówczas sporządzony dokument, podpisany przez wystawcę, nie stanowi jeszcze weksla. Z chwilą uzupełnienia weksla in blanco w sposób zgodny z zawartym porozumieniem staje się on wekslem zwykłym. Nie oznacza, to że przy uzupełnianiu weksla panuje pełna dowolność, dobrze jest z dokumentem weksla sporządzić porozumienie (określenie wprost z ustawy), zwane częściej deklaracją wekslową, która określa zasady uzupełnienia weksla. Aby dokument mógł być uznany za weksel in blanco, musi spełniać dwa warunki:

1. na dokumencie tym musi być umieszczony podpis któregokolwiek z dłużników wekslowych (wystawcy, akceptanta, poręczyciela), złożony w zamiarze zobowiązania się wekslowo;
2. niezupełność treści weksla nie może być niezamierzona (w przeciwnym wypadku jest to weksel nieważny).